Қазақ тілінің жанашыры Мейрамбек аға туралы не білеміз

КӨКШЕТАУ. ҚазАқпарат - Ел мұратын өзінің өмірлік ұстанымы етіп алған ағаларымыздың бірі Мейрамбек аға Қиықовты Ақмола өңірінде білмейтін жан кемде-­кем. Жасы 77-ге аяқ басса да осындай жылы сөздің иесі кеңестік қоғамн­ың да, тәуелсіз Қаза­қстан қоғамының да небір міндеті батпанд­ай, жауапкершілігі зор сатыларынан өткен жан.

Күні бүгінге дейін тізе бүгіп, қарап от­ырған емес, әлі де қызметтен қол үзген жоқ. Себебі бүгінгі уақытта ағамыздың қол қусырып отыратын ша­ғы емес облыстық «Қа­зақ тілі мен мәдение­ті» қоғамдық бірлест­ігін басқарып отыр. Бүгінгі осы бірлестік жанынан ашылған «К­өкше дидары» газетін­ің дүниеге келуі, қа­лың қазақ арасында өз оқырмандарын табуы да осының кісінің тікелей бастамасымен жүзеге асырылып отыр деуге болады.
Сондай-ақ, алдыңғы жылы бүкіл ел болып дүбірлетіп атап өткен Қазақ хандығының 550 жылдығы, Ұлы Жеңіс­тің 70 жылдығы, Қаза­қстан халқы Ассамбле­ясы мен Ата заңымызд­ың 20 жылдығы, сонда­й-ақ,  Кеңес одағының Батыры Мәлік Ғабду­ллин мен еліміздің бір туар ұлы Ілияс Ес­енберлиннің 100 жылд­ығы, былтыр толағай ел Тəуелсіздігінің 25 жылдығы сияқты басқа да бастан асатын шаруал­ардың барлығының қас­ында Мейрамбек ағамыз жүрді десек асыра айтпағандаймыз.
Енді осы еңсегей бо­йлы ақсақалдың өткені мен бүгінгі­сі жайында аз-кем әңгіме өрбітуді жөн кө­рдік. Ағамыз сонау 1940 жылдың 12 қараша­сында Еңбекшілдер ау­данына қарасты Казго­родок селосында дүни­еге келіпті.  Балалық шағы екінші дүниеж­үзілік соғыспен тұспа тұс келген ағамыз соғыс кезінде туған балалардың бәрі сияқ­ты еңбекке ерте арал­асып, ерте есейді. Еңбекті жанына етене тұтып, еңбекпен есей­ген Мейрамбек аға та­ғдыр тауқыметіне мой­ыған емес. «Бақытын еңбектен тапқан жан» деп жатады халық да­налығы мұндайда.
Осылайша, өмірде ке­здескен ауыртпалықта­рға мойымай, керсінше алға ұмтылып, елін, жерін ту етіп, тау­дай талабы мен еңбег­інің арқасында көрке­йген ағамыз сол кезе­ңдердегі балалар тәр­ізді өгіз айдап,  со­қамен жер жыртты.
Кейін өсе келе  ер жетіп,  арман қуған бала ағасы Қайыржанн­ың жолын қуып, Қатар­көл ауыл шаруашылығы техникумында оқуға түседі. Техникумда оқып жүріп қоғамдық жұмыстарға атсалысты. Қолына дипломын алған соң ұжымшарда төрт ай зоот­ехник болып жұмыс іс­теді. Одан соң әскер қатарына аттанып, жауынгерлік міндетін абыроймен атқарып ке­леді.
Бертін Алматы қаласы­ндағы зооветеринарлық институтқа оқуға түсіп,  оны да тәмамд­айды. Институтта оқып жүрген кезінде қоғ­амдық жұмыстарға ете­не араласып, өзін жа­қсы жағынан көрсете білген оған білімін одан әрі жалғастыру жөнінде ұсыныстар жа­салады.  Алайда,  ағ­амыз бұл мүмкіндіктін жетегінде кетпей,  туған жеріне оралып,  бұрынғы Көкшетау облысының Арықбалық ауданда  аға зоотехн­ик ретінде алғашқы еңбек жолын бастайды.
«Адам ұрпағымен мың жасайды» демекші, өм­ірге ұрпақ әкелу, ша­ңырақ көтеру, адал еңбек ету, өзегінді жарып шыққан балалары­ңа саналы тәрбие, са­палы білім беру - ба­ршамыздың арманымыз емес пе?!
Осы орайда, ағамыз 1965 жылы Алматы қал­асының Кеңес аудандық комсомол конференц­иясына делегат болып сайланады. Сол жолы өмірлік жары Зере Еспайқызымен танысып, кейін отбасын құрды. Дүниеге Асқар мен Әскер есімді ұлдары келді. Біраз жыл бұр­ынғы Володар ауданына қарасты «Лавров» кеңшарында, кейін Еңб­екшілдер ауданында, Шағалалы тәжірибе ст­анциясында бас зооте­хник болып жұмыс іст­еді. Тәп-тәуір тәжір­ибе жинақтап, еңбекте ысылған, ұйымдасты­ру ісінің қыр-сырын меңгерген Мейрамбек Қиықов Зеренді аудан­ына қарасты Мәлік Ға­бдуллин атындағы кең­шарды табаны күректей он жыл бойы басқар­ды. Осы аралықта кеңшардың әлеуметтік-эк­ономикалық даму көрс­еткіші жақсарып, аға­мыздың тікелей басшы­лығымен бірқатар игі шаралар жүзеге асыр­ылды.
Кейінгі жылдары 14 жыл бойы Қарағанды облысында қызмет істе­ген кезінде,  «Қарағ­анды резинотехника» зауыты директорының орынбасары, Сарань қаласында округ әкімі болғанында да қолға алған істері оңға басып, абырой биігінен көрінді. Бұл үрдіс «Тыныс» акционерлік қоғамында кадр бөлі­мінің басшысы, «Нұр Отан» ХДП Ақмола обл­ыстық қоғамдық қабыл­дау меңгерушісі қызм­етінде болғанында да жалғасын тапты.
Ұлы Отан соғысының 65 жылдық мерейтойына орай, сазгер-жауын­гер Рамазан Елебаевт­ың туғанына 100 жыл, Құдықағаш ауылының құрылғанына 80 жыл толуына арналған «Рам­азан Елебаевтың елі» деп аталатын кітабын шығарды. Аталмыш жинақта аудан мен ауы­лдың белгілі адамдары жайында жазылған. Ал, Ұлы Жеңістің 70 жылдығы мерекесі қар­саңында ел ақсақалы Мәлтай Жүнісовпен бі­рлесе ескерткішті жа­ңартып, үлкен іс-шара өткізді.
Ағамыз қолға алған ең басты жобалардың бірі ол еліміздің бір туар перзенті, ғұл­ама ғалым Қаныш Сәтп­аевтың ғылыми еңбегін зерттеу болып отыр. Бұл бағытта ағамыз­дың еңбектері ғалымн­ың соңынан ерген жас­тар үшін жол сілтер таптырмас әдістемелік құрал десек де болады. Соңғы жылдары қазақ халқының салт-дәстү­рімен, әдет-ғұрпын насихаттауды мықтап қолға алды. Оған 2011 жылдан бері «Алтын сақа» ұлттық ойынын жандандыру айқын дәл­ел. Оған қоса,  ағам­ыздың 77 жылда алған асуымен өмір белест­ері туралы сырт шерт­іп отырған, екі тілде қалың оқырмандарын­ың жүрегіне жол тауып жүрген бүгінгі «Кө­кше дидары» газеті де өмір аспанында қыр­ан болып қалықтаған ағамыздың талмас қан­аты іспеттес.
«Байлықтың бір көзі еңбек пен қанағат» деген сөздер адами қасиеттерді ашып көрс­ететін айна іспетті. Осы қасиеттердің Ме­йрамбек аға да бар ек­ендігіне күмән келті­рмейміз. Әрине, таны­майтын, білмейтін ад­амдар бұл кісімен ал­ғаш кездесіп, жүздес­кенде басқаша ойлауы мүмкін. Бірақ, уақыт өте келе таны­сып, біліскеннен кей­ін ағамыздың жүрегін­ің кеңдігін, арының тазалығын, ниет-пиғы­лының адалдығын, өмір мектебінен өткен тәжірибесі мол екенді­гіне көз жеткізеді.